Ben Kimim?
Asya Van Basselaere
Kendimi bildim bileli renklere, ellerimle şekil vermeye ve tatlılara düşkünüm. 3 yaşındayken yuvada en sevdiğim aktivite oyun oynamak değil keserek, yapıştırarak, boyayarak “faaliyet” yapmaktı. Birinci sınıfta seramik kursunda o kadar mutluydum ki, seramik okulu açmaya karar verdim ama elektrik ve su masrafından korkup vazgeçtim. İlk tatlımı evde bulabildiğim iki malzeme olan elma ve tarçınla annem için hazırladım. 12 yaşlarındayken, ağızlarına yılda bir (abartma yok) şekerli tatlı koyan aile dostlarımızın bir oturuşta üçer dilim yedikleri tiramisuyu yaptığımda bende “iş” var dedim
Aslında Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji Bölümü mezunuyum, ama 2018 yazında, pasta tasarlamanın ve yapmanın benim için bir hobiden öte kendini gerçekleştirmenin bir yolu olduğunu fark ettim. Kurs ve atölyelere katılarak, detay uygulamalar ile yenilikleri internetten takip ederek, sürekli denemeler yaparak kendimi her gün daha iyisi için zorluyor ve geliştiriyorum. 83 yaşında hala muhteşem yemekler pişiren anneannem "mutluluk bazen dolmanın içinin tam gelmesidir” der… Benim için ise mutluluk son figürü, çiçeği ya da “İyi ki varsın” yazısını iliştirip pastama şöyle bir uzaktan bakmak. İtiraf edeyim bazen buzdolabını açıp tekrar seyrediyorum.
Pastalarımı şu anda evimin mutfağı ile işime ayırdığım atölyede hazırlıyorum, ama ileride hayalim bir test mutfağı açmak. Burası insanların sadece yemek yedikleri, kutlama yaptıkları değil aynı zamanda ellerini kirlettikleri, sürece dahil oldukları, onlar için anlamlı bir deneyim yaşadıkları bir yer olacak. Bu mutfakta farklı gruplar; dezavantajlı çocuklar, kadınlar, engellilerle çalışıp hep birlikte bir hayalin parçası olalım istiyorum.